Interview Inge de Clercq
Eigenaar ismooi
September 2019
En ik mocht in dat mooie pand kennis gaan maken met Inge. Ik kwam binnen en voelde meteen de warmte van thuiskomen, je bent er welkom. Inge stond achter de balie te stralen, duidelijk helemaal op haar plek.
Een goede vriendin van Inge, Hanneke bracht me een kop koffie, zoals we dat doen in Brabant om te laten weten dat je welkom bent.
Inge vertelde me dat ze heel blij is met de hulp van Hanneke en haar andere vriendinnen Marion, Henriette en Judith. De dankbaarheid straalt van haar af.
“Jan vroeg mij of ik in zijn winkel tegenover het ziekenhuis tweedehands kleding wilde gaan verkopen. Hij wees me een hoek en zette er een rek neer, met een paar dozen kleding. Zo… zei hij, ga je eigen centen maar verdienen. Dat was het begin. Alles wat ik had waren mensen, kansen en mijn eigen mogelijkheid om “Ja en dankjewel” te zeggen. Dankzij Jan heb ik de winkel. Jan zit nu trouwens (zelf) tegenover het station met zijn winkel. Mijn zoon heeft, net als Jan een opruimbedrijf en brengt me nog regelmatig kleding
De verkoop van kleding liep al heel snel heel goed. Mensen kwamen mij zomaar kleding brengen en als dank mochten ze een ander kledingstuk uitkiezen. Tegenwoordig kan ik dat tot mijn spijt niet meer aanbieden. Ik koop zelf veel tweedehands en nieuwe kleding in en ik moest een nieuwe vorm vinden om mensen te bedanken. Daarom heb ik nu een boekenkast waar mensen een boek mogen uitkiezen als ze kleding komen brengen.
Toen we uit het (vorige) pand moesten was ik zoekende. Ik was vanuit een uitkering en zonder kapitaal begonnen. Dus regulier huren kon ik niet. Mijn lieve vriendin Sjaan van Stipdonk, vroeg mij waarom ik niet ging vragen of ik in dit pand mocht. Dit pand stond al anderhalf jaar leeg. Ik kreeg er rode wangen van. Zo’n mooi pand! Daar had ik geen seconde aan gedacht. Sjaan zei, je kunt het toch altijd vragen?
Ik trok mijn stoute schoenen aan en belde aan bij de makelaar. Gelukkig deed hij niet open want ik durfde niet. Sjaan wel en zij heeft geregeld dat ik hier anti-kraak mocht huren. Een geweldige kans natuurlijk voor ismooi!”
Nee! Dat had ik niet. Ik had niet gevraagd wat het pand zou kosten als ik het zou kopen, of het nog te koop was of wat een originele huur moest opbrengen. Ik had besloten dat ik het pand wilde kopen maar ik had geen idee hoe ik dat moest doen.
Ik zette de vleugel (gekregen van mijn moeder) in de voorkamer en bood aan dat mensen mochten optreden of een openbare repetitie konden houden (ismooiconcerten) We gingen met de pet rond en zeiden dan tegen de gulle gever gekscherend dat we weer een stukje dichterbij de aankoop van het pand waren gekomen.
Heel bijzonder is dat een fantastisch lief echtpaar dit pand heeft gekocht en het nu aan mij verhuurt. Nu kan ik blijven. zolang ik wil. Ik ben regulier huurder. Dat maakt van mij een andere ondernemer. Ik kan nu naar de toekomst kijken. Wat mij betreft blijf ik werken zolang ik dat kan, hier voel ik mij thuis, dit is mijn leven.
Ik ben iedere dag dankbaar voor alle hulp die ik heb mogen ontvangen.”
Inge gaat spontaan achter de vleugel zitten en speelt en zingt een prachtig lied dat ze voor een van haar vriendinnen heeft geschreven. De tranen springen ervan in mijn ogen.
“Muziek is ook heel belangrijk bij ismooi. Ik wil muzikanten een podium geven. Gewoon mensen die graag muziek maken of willen oefenen om voor publiek te spelen. Mensen kunnen gratis komen luisteren, er staan wat stoeltjes, zodat je erbij kunt zitten. Veel klanten komen overigens gewoon even tussen het drie euro goed of de herenafdeling snuffelen, terwijl ze genieten van je muziek.
"Mijn oma had een modezaak. Maar ik ben zelf nooit modebewust geweest, al wist ik me graag mooi te kleden. Marion, Hanneke en Judith zijn allemaal gek op mooie kleding en kwaliteit. Maar we komen allemaal uit een andere “hoek”. Henriette is van ons de echte modebewuste en weet een modeshow te lopen als geen ander. We leren allemaal van elkaar!
Ik ben in 1998 maatschappelijk werker geworden. Ik was raadsonderzoeker strafzaken, bij de Raad voor de Kinderbescherming, maar ik kwam in een fikse burn-out terecht, waar ik maar niet uit kwam. Ik kwam in een bijstandsuitkering terecht.
Ik bleek al 25 jaar slaapapneu te hebben, zonder het te weten. Toen ik daarachter kwam snapte ik ook waarom ik altijd moe was en waarom ik mijn draai nooit vond. Nu is alles anders, maar Ik heb drie jaar nodig gehad om ervan bij te komen en weer in vorm te komen.
Jan bood mij de kans om weer iets te gaan doen. Ik werd van de ene dag op de andere ondernemer en ik geniet daar nog elke dag van.
Wij streven hier naar kwalitatief goede kleding. We selecteren streng om onze klanten een mooi en goed product aan te kunnen bieden. Er is voor iedereen volwassenen iets te vinden, voor elke leeftijd, elke smaak en elke maat. We hebben zelfs een hoek waar je vintage, theater en gelegenheidskleding kleding vindt.
Dat wat wij niet kunnen gebruiken, en dat is zo’n 700 kilo per maand, geven we aan Sympany. Een deel van die kleding wordt verkocht of tot isolatiemateriaal verwerkt. Zij steunen textiel gerelateerde projecten in Azië en diverse Afrikaanse landen. “
“Optimaliseren. Kan het nog mooier en beter? Wij doen dat elke dag.
Ik wil duurzaamheid meer op de kaart gaan zetten in Geldrop en door het hergebruik van al die prachtige kleding kunnen we laten we zien hoe mooi duurzaam kan zijn. Ik koop mijn nieuwe kleding van mooie kwaliteit en materialen en ik streef daarbij naar eerlijke producten.
Ik woon in Eindhoven maar ik voel me hier helemaal thuis. Als ik hier bijvoorbeeld de luifels omhoog doe word ik altijd begroet. De mensen zijn enthousiast en goed voor ons. Ze brengen ons dagelijks de mooiste kleren. Dat kan variëren van een jasje, tot vijf vuilniszakken vol. Achter iedere gift, klein en groot, zit een verhaal en soms mag je even meekijken. Het leed van een verlies, of iemand die blij is dat ze eindelijk haar kast heeft opgeruimd.
Het is een proces van wederkerigheid. We worden gedragen door de gemeenschap en dragen wat we kunnen bij aan onze gemeenschap.”
Inge schiet ervan vol, maar ik begrijp dat wel. Wat een krachtig mooi mens is Inge. De gunfactor heeft ze zeker. Loop regelmatig bij ismooi binnen en laat je steeds weer verrassen.
Jolanda | LandJeTekst
Namens Geldrop Centrum
Eigenaar ismooi
September 2019
Ken je die kledingwinkel op de hoek Molenstraat/Heuvel?
In dat prachtige pand zit ismooi. Een tweedehands kledingzaak waar je de mooiste kleding kunt kopen van de meest uiteenlopende merken.En ik mocht in dat mooie pand kennis gaan maken met Inge. Ik kwam binnen en voelde meteen de warmte van thuiskomen, je bent er welkom. Inge stond achter de balie te stralen, duidelijk helemaal op haar plek.
Een goede vriendin van Inge, Hanneke bracht me een kop koffie, zoals we dat doen in Brabant om te laten weten dat je welkom bent.
Inge vertelde me dat ze heel blij is met de hulp van Hanneke en haar andere vriendinnen Marion, Henriette en Judith. De dankbaarheid straalt van haar af.
Hoe komt een tweedehands kledingzaak in zo’n mooi pand?
“Ja gaaf he? Ik kan het zelf nog steeds niet geloven. Ik had eerst mijn plekje bij Jan van den Eijnden.” (De vader van haar prachtige zoon.)“Jan vroeg mij of ik in zijn winkel tegenover het ziekenhuis tweedehands kleding wilde gaan verkopen. Hij wees me een hoek en zette er een rek neer, met een paar dozen kleding. Zo… zei hij, ga je eigen centen maar verdienen. Dat was het begin. Alles wat ik had waren mensen, kansen en mijn eigen mogelijkheid om “Ja en dankjewel” te zeggen. Dankzij Jan heb ik de winkel. Jan zit nu trouwens (zelf) tegenover het station met zijn winkel. Mijn zoon heeft, net als Jan een opruimbedrijf en brengt me nog regelmatig kleding
De verkoop van kleding liep al heel snel heel goed. Mensen kwamen mij zomaar kleding brengen en als dank mochten ze een ander kledingstuk uitkiezen. Tegenwoordig kan ik dat tot mijn spijt niet meer aanbieden. Ik koop zelf veel tweedehands en nieuwe kleding in en ik moest een nieuwe vorm vinden om mensen te bedanken. Daarom heb ik nu een boekenkast waar mensen een boek mogen uitkiezen als ze kleding komen brengen.
Toen we uit het (vorige) pand moesten was ik zoekende. Ik was vanuit een uitkering en zonder kapitaal begonnen. Dus regulier huren kon ik niet. Mijn lieve vriendin Sjaan van Stipdonk, vroeg mij waarom ik niet ging vragen of ik in dit pand mocht. Dit pand stond al anderhalf jaar leeg. Ik kreeg er rode wangen van. Zo’n mooi pand! Daar had ik geen seconde aan gedacht. Sjaan zei, je kunt het toch altijd vragen?
Ik trok mijn stoute schoenen aan en belde aan bij de makelaar. Gelukkig deed hij niet open want ik durfde niet. Sjaan wel en zij heeft geregeld dat ik hier anti-kraak mocht huren. Een geweldige kans natuurlijk voor ismooi!”
Hoe lang mag je hier blijven?
“Het verhaal wordt nog mooier. Ook hier moesten we uit. Dat idee vond ik verschrikkelijk ook al had ik daar natuurlijk alle begrip voor. En toen dacht ik bij mezelf. Heb ik echt alles uit de kast getrokken om uit mijn slachtofferrol te komen?Nee! Dat had ik niet. Ik had niet gevraagd wat het pand zou kosten als ik het zou kopen, of het nog te koop was of wat een originele huur moest opbrengen. Ik had besloten dat ik het pand wilde kopen maar ik had geen idee hoe ik dat moest doen.
Ik zette de vleugel (gekregen van mijn moeder) in de voorkamer en bood aan dat mensen mochten optreden of een openbare repetitie konden houden (ismooiconcerten) We gingen met de pet rond en zeiden dan tegen de gulle gever gekscherend dat we weer een stukje dichterbij de aankoop van het pand waren gekomen.
Heel bijzonder is dat een fantastisch lief echtpaar dit pand heeft gekocht en het nu aan mij verhuurt. Nu kan ik blijven. zolang ik wil. Ik ben regulier huurder. Dat maakt van mij een andere ondernemer. Ik kan nu naar de toekomst kijken. Wat mij betreft blijf ik werken zolang ik dat kan, hier voel ik mij thuis, dit is mijn leven.
Ik ben iedere dag dankbaar voor alle hulp die ik heb mogen ontvangen.”
Wat heb jij met de vleugel, speel jij?
Inge gaat spontaan achter de vleugel zitten en speelt en zingt een prachtig lied dat ze voor een van haar vriendinnen heeft geschreven. De tranen springen ervan in mijn ogen.“Muziek is ook heel belangrijk bij ismooi. Ik wil muzikanten een podium geven. Gewoon mensen die graag muziek maken of willen oefenen om voor publiek te spelen. Mensen kunnen gratis komen luisteren, er staan wat stoeltjes, zodat je erbij kunt zitten. Veel klanten komen overigens gewoon even tussen het drie euro goed of de herenafdeling snuffelen, terwijl ze genieten van je muziek.
Wat heb je met mode?
Ik stel deze vraag omdat de dames diverse merken naar mijn oren slingeren. En ik ben benieuwd waar de liefde voor kleding vandaan komt."Mijn oma had een modezaak. Maar ik ben zelf nooit modebewust geweest, al wist ik me graag mooi te kleden. Marion, Hanneke en Judith zijn allemaal gek op mooie kleding en kwaliteit. Maar we komen allemaal uit een andere “hoek”. Henriette is van ons de echte modebewuste en weet een modeshow te lopen als geen ander. We leren allemaal van elkaar!
Ik ben in 1998 maatschappelijk werker geworden. Ik was raadsonderzoeker strafzaken, bij de Raad voor de Kinderbescherming, maar ik kwam in een fikse burn-out terecht, waar ik maar niet uit kwam. Ik kwam in een bijstandsuitkering terecht.
Ik bleek al 25 jaar slaapapneu te hebben, zonder het te weten. Toen ik daarachter kwam snapte ik ook waarom ik altijd moe was en waarom ik mijn draai nooit vond. Nu is alles anders, maar Ik heb drie jaar nodig gehad om ervan bij te komen en weer in vorm te komen.
Jan bood mij de kans om weer iets te gaan doen. Ik werd van de ene dag op de andere ondernemer en ik geniet daar nog elke dag van.
Merkkleding
We krijgen steeds mooiere kleding van de mooiste merken. Ik koop nu ook kleding in, hiervoor ga ik (onder andere) naar Amsterdam, waar ik de weg naar mooie betaalbare mode steeds beter weet te vinden.Wij streven hier naar kwalitatief goede kleding. We selecteren streng om onze klanten een mooi en goed product aan te kunnen bieden. Er is voor iedereen volwassenen iets te vinden, voor elke leeftijd, elke smaak en elke maat. We hebben zelfs een hoek waar je vintage, theater en gelegenheidskleding kleding vindt.
Sympany
Dat wat wij niet kunnen gebruiken, en dat is zo’n 700 kilo per maand, geven we aan Sympany. Een deel van die kleding wordt verkocht of tot isolatiemateriaal verwerkt. Zij steunen textiel gerelateerde projecten in Azië en diverse Afrikaanse landen. “
Heb je nog toekomstwensen?
“Optimaliseren. Kan het nog mooier en beter? Wij doen dat elke dag.Ik wil duurzaamheid meer op de kaart gaan zetten in Geldrop en door het hergebruik van al die prachtige kleding kunnen we laten we zien hoe mooi duurzaam kan zijn. Ik koop mijn nieuwe kleding van mooie kwaliteit en materialen en ik streef daarbij naar eerlijke producten.
Dutch Sustainable Fashion Week
Wij deden ook mee met Dutch Sustainable Fashion Week. Dit is een landelijk evenement, gericht op het onder de aandacht brengen van duurzame kleding en kledingconcepten. Een onderdeel ervan is een route van duurzame modezaken door heel Nederland. Wij zijn in Geldrop nog maar de enige.” Zegt Inge met enige trots."Tja, je moet ergens beginnen.”Wat vind je van Geldrop?
“Fantastisch!” Roept Inge direct. De winkeliers van Geldrop centrum, zetten zich met volle overgave in om het centrum bruisend te maken en te houden, ondanks de vele uitdagingen. Ik ben trots en blij om daar onderdeel van te mogen uitmaken.Ik woon in Eindhoven maar ik voel me hier helemaal thuis. Als ik hier bijvoorbeeld de luifels omhoog doe word ik altijd begroet. De mensen zijn enthousiast en goed voor ons. Ze brengen ons dagelijks de mooiste kleren. Dat kan variëren van een jasje, tot vijf vuilniszakken vol. Achter iedere gift, klein en groot, zit een verhaal en soms mag je even meekijken. Het leed van een verlies, of iemand die blij is dat ze eindelijk haar kast heeft opgeruimd.
Het is een proces van wederkerigheid. We worden gedragen door de gemeenschap en dragen wat we kunnen bij aan onze gemeenschap.”
Inge schiet ervan vol, maar ik begrijp dat wel. Wat een krachtig mooi mens is Inge. De gunfactor heeft ze zeker. Loop regelmatig bij ismooi binnen en laat je steeds weer verrassen.
Jolanda | LandJeTekst
Namens Geldrop Centrum
